Επιταχύνεται η διάλυση στο «Κίνημα Αλλαγής» πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι
διαδικασίες συστέγασης όλων των πολιτικών ρεταλιών του ΠΑΣΟΚ, του
Ποταμιού, των παπανδρεϊκών της ΔΗΜΑΡ κλπ, κλπ…
Τα πράγματα ήταν χάλια από την αρχή. Θα μπορούσε να μην έχει σε τελική ανάλυση και καμιά ιδιαίτερη σημασία, αφού όσο περισσότερο διαλύονται και συρρικνώνονται τόσο καλύτερα. Παύουν να έχουν και την... όποια απήχηση μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Όσο εξελίσσεται όμως αυτή διαδικασία, τόσο φουντώνει το παρασκήνιο και το παιχνίδι των «μεταγραφών» που μπορεί να επηρεάσει ως ένα βαθμό το κλίμα των επόμενων εκλογών και το αποτέλεσμά τους. Μετά την ιστορία με τον Ραγκούση, το ξαφνικό τετ-α-τετ του Γιωργάκη Παπανδρέου με τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου -με πρόσχημα τα ελληνοτουρκικά- αποτελεί "αρραβώνα" για τα μελλοντικά "παντρολογήματά" τους. Κι αυτό έχει τη σημασία του.
Ύστερα από μερικούς μήνες κυοφορίας λοιπόν αποδεικνύεται ότι ο τοκετός αυτού του πολυσυζητημένου νέου φορέα της «κεντροαριστεράς» δεν είναι παρά ένα παραμορφωμένο και καχεκτικό ον. Δημιουργήθηκε ένα συνονθύλευμα αρχηγών και αρχηγίσκων, παραγόντων, βουλευτών και παρηκμασμένων πολιτευτών που αρχικά «πριμοδοτήθηκε» από τις στημένες δημοσκοπήσεις αλλά παρά ταύτα δεν άντεξε και γρήγορα άρχισε να ξεφουσκώνει.
Το σχέδιο, που είχε τη στήριξη και τις ευλογίες εκτός των εγχώριων συστημάτων και των ξένων δανειστών, πρόβλεπε τη δημιουργία ενός «μπαλαντέρ» που να μπορεί να παίξει συμπληρωματικό ρόλο σε μια επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, πολύ περισσότερο σε περίπτωση εφαρμογής της απλής αναλογικής. Έφτιαξαν ειδικότερα το Κίνημα Αλλαγής στη θέση του εντελώς φθαρμένου ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει ως εφεδρεία στην περίπτωση που έσπαγε η παρούσα κυβέρνηση και ο Τσίπρας χρειαζόταν ένα νέο δεκανίκι για να στηριχτεί.
Ο θησαυρός αποδείχτηκε όμως άνθρακες. Όλοι αυτοί που έχουν μαζευτεί εκεί όχι μόνο δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τη στοιχειώδη στρατηγική που θα ακολουθήσουν αλλά και ο καθένας έχει κατά νου τι θα κάνει και πώς θα βολευτεί προσωπικά ο ίδιος. Για τους πιο έμπειρους βέβαια αυτό ήταν μια νομοτελειακή εξέλιξη αφού, όπως αναγνωρίζουν, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απαλλαγεί εκτός από τα άλλα εγκληματικά βάση του παρελθόντος και από το «προπατορικό αμάρτημα» της εισόδου στα μνημόνια από την κυβέρνηση του Γιωργάκη Παπανδρέου. Αυτή ήταν η αφετηρία για τα δεινά που ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα από τους διαδόχους του, τον Παπαδήμο, τον Πικραμένο, τον Σαμαρά με τον Βενιζέλο και από τον Τσίπρα…
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε επομένως, ούτε με το φερετζέ του Κινήματος Αλλαγής, να ανακάμψει και να «μεγαλώσει» πάλι, κουβαλώντας όλη αυτή την αρνητική κληρονομιά. Αποτυγχάνει όμως και να σταθεροποιηθεί ως ένα μέτριο υπολογίσιμο πολιτικό μέγεθος ικανό να παίξει ρόλο στις εξελίξεις. Καταλαβαίνουν όλοι τους ότι αν, ύστερα από όσα έχουν γίνει, «γράψει» στην κάλπη αυτά τα ποσοστά που δείχνει τώρα, τότε οι επόμενες εκλογές θα αποτελέσουν και τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του.
Κινούνται ολοταχώς λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση. Στην Βαβέλ που έχει δημιουργηθεί δεν είναι πλέον σε θέση να συμφωνήσουν ούτε για το αν θέλουν και πότε εκλογές. Η Γεννηματά τώρα τις ζητάει άμεσα ενώ πριν από μερικές εβδομάδες ήθελε να ξεκινήσει η συνταγματική αναθεώρηση που δεν συμβαδίζει με τη διενέργεια εκλογών. Ο Θεοδωράκης δεν θέλει εκλογές γιατί περιμένει μήπως έρθουν καλύτερες ημέρες για τον ίδιο προσωπικά και «τρυπώσει» σε καμιά άλλη θέση. Ο Βενιζέλος που ήθελε πάση θυσία να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ψηφίζει με την Μπακογιάννη και άλλους το νομοσχέδιο για την αναδοχή για να είναι αρεστός στους ξένους που δίνουν αυτές τις εντολές. Ο Παπανδρέου νοιάζεται μόνο για τη δική του … «δικαίωση» και τρέχει για να βγάλει μόνο παπανδρεϊκούς βουλευτές τύπου Καρχιμάκη και Πεταλωτή. Ο Ραγκούσης, εκεί που έβριζε τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα τάσσεται ανοικτά υπέρ της συνεργασίας μαζί του γιατί περιμένει να υποστηριχτεί ως υποψήφιος δήμαρχος για την Αθήνα στις εκλογές που θα γίνουν του χρόνου. Οι μηχανισμοί που έχουν απομείνει ανά την Ελλάδα έχουν αρχίσει να σφάζονται άγρια μεταξύ τους για τα πρόσωπα που θα προωθήσουν. Όσο μικραίνει, βλέπετε, η εκλογική πίτα τόσο οι καβγάδες και τα μαχαιρώματα θα μεγαλώνουν…
Η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ -και ως Κίνημα Αλλαγής- να «περπατήσει» δρομολογεί ήδη ακόμη μεγαλύτερες φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Κι αυτό προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί κατά βάση ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λογική του «μάζευε κι ας είναι ρώγες». Θέλει να προσεταιριστεί δηλαδή ένα ποσοστό του στο πλαίσιο της «αντιδεξιάς» πόλωσης που μεθοδεύεται, ώστε να είναι ακόμη μικρότερη η ψαλίδα στις εκλογές και ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει το «μονοπώλιο» της κεντροαριστεράς απορροφώντας δυνάμεις από το «Κίνημα Αλλαγής». Το αμέσως επόμενο διάστημα μάλιστα θα ενταθεί όπως μαθαίνω και το φλερτ σε επίπεδο στελεχών τόσο της κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και από το χώρο της αυτοδιοίκησης…
Τα πράγματα ήταν χάλια από την αρχή. Θα μπορούσε να μην έχει σε τελική ανάλυση και καμιά ιδιαίτερη σημασία, αφού όσο περισσότερο διαλύονται και συρρικνώνονται τόσο καλύτερα. Παύουν να έχουν και την... όποια απήχηση μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Όσο εξελίσσεται όμως αυτή διαδικασία, τόσο φουντώνει το παρασκήνιο και το παιχνίδι των «μεταγραφών» που μπορεί να επηρεάσει ως ένα βαθμό το κλίμα των επόμενων εκλογών και το αποτέλεσμά τους. Μετά την ιστορία με τον Ραγκούση, το ξαφνικό τετ-α-τετ του Γιωργάκη Παπανδρέου με τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου -με πρόσχημα τα ελληνοτουρκικά- αποτελεί "αρραβώνα" για τα μελλοντικά "παντρολογήματά" τους. Κι αυτό έχει τη σημασία του.
Ύστερα από μερικούς μήνες κυοφορίας λοιπόν αποδεικνύεται ότι ο τοκετός αυτού του πολυσυζητημένου νέου φορέα της «κεντροαριστεράς» δεν είναι παρά ένα παραμορφωμένο και καχεκτικό ον. Δημιουργήθηκε ένα συνονθύλευμα αρχηγών και αρχηγίσκων, παραγόντων, βουλευτών και παρηκμασμένων πολιτευτών που αρχικά «πριμοδοτήθηκε» από τις στημένες δημοσκοπήσεις αλλά παρά ταύτα δεν άντεξε και γρήγορα άρχισε να ξεφουσκώνει.
Το σχέδιο, που είχε τη στήριξη και τις ευλογίες εκτός των εγχώριων συστημάτων και των ξένων δανειστών, πρόβλεπε τη δημιουργία ενός «μπαλαντέρ» που να μπορεί να παίξει συμπληρωματικό ρόλο σε μια επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, πολύ περισσότερο σε περίπτωση εφαρμογής της απλής αναλογικής. Έφτιαξαν ειδικότερα το Κίνημα Αλλαγής στη θέση του εντελώς φθαρμένου ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει ως εφεδρεία στην περίπτωση που έσπαγε η παρούσα κυβέρνηση και ο Τσίπρας χρειαζόταν ένα νέο δεκανίκι για να στηριχτεί.
Ο θησαυρός αποδείχτηκε όμως άνθρακες. Όλοι αυτοί που έχουν μαζευτεί εκεί όχι μόνο δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τη στοιχειώδη στρατηγική που θα ακολουθήσουν αλλά και ο καθένας έχει κατά νου τι θα κάνει και πώς θα βολευτεί προσωπικά ο ίδιος. Για τους πιο έμπειρους βέβαια αυτό ήταν μια νομοτελειακή εξέλιξη αφού, όπως αναγνωρίζουν, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απαλλαγεί εκτός από τα άλλα εγκληματικά βάση του παρελθόντος και από το «προπατορικό αμάρτημα» της εισόδου στα μνημόνια από την κυβέρνηση του Γιωργάκη Παπανδρέου. Αυτή ήταν η αφετηρία για τα δεινά που ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα από τους διαδόχους του, τον Παπαδήμο, τον Πικραμένο, τον Σαμαρά με τον Βενιζέλο και από τον Τσίπρα…
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε επομένως, ούτε με το φερετζέ του Κινήματος Αλλαγής, να ανακάμψει και να «μεγαλώσει» πάλι, κουβαλώντας όλη αυτή την αρνητική κληρονομιά. Αποτυγχάνει όμως και να σταθεροποιηθεί ως ένα μέτριο υπολογίσιμο πολιτικό μέγεθος ικανό να παίξει ρόλο στις εξελίξεις. Καταλαβαίνουν όλοι τους ότι αν, ύστερα από όσα έχουν γίνει, «γράψει» στην κάλπη αυτά τα ποσοστά που δείχνει τώρα, τότε οι επόμενες εκλογές θα αποτελέσουν και τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του.
Κινούνται ολοταχώς λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση. Στην Βαβέλ που έχει δημιουργηθεί δεν είναι πλέον σε θέση να συμφωνήσουν ούτε για το αν θέλουν και πότε εκλογές. Η Γεννηματά τώρα τις ζητάει άμεσα ενώ πριν από μερικές εβδομάδες ήθελε να ξεκινήσει η συνταγματική αναθεώρηση που δεν συμβαδίζει με τη διενέργεια εκλογών. Ο Θεοδωράκης δεν θέλει εκλογές γιατί περιμένει μήπως έρθουν καλύτερες ημέρες για τον ίδιο προσωπικά και «τρυπώσει» σε καμιά άλλη θέση. Ο Βενιζέλος που ήθελε πάση θυσία να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ψηφίζει με την Μπακογιάννη και άλλους το νομοσχέδιο για την αναδοχή για να είναι αρεστός στους ξένους που δίνουν αυτές τις εντολές. Ο Παπανδρέου νοιάζεται μόνο για τη δική του … «δικαίωση» και τρέχει για να βγάλει μόνο παπανδρεϊκούς βουλευτές τύπου Καρχιμάκη και Πεταλωτή. Ο Ραγκούσης, εκεί που έβριζε τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα τάσσεται ανοικτά υπέρ της συνεργασίας μαζί του γιατί περιμένει να υποστηριχτεί ως υποψήφιος δήμαρχος για την Αθήνα στις εκλογές που θα γίνουν του χρόνου. Οι μηχανισμοί που έχουν απομείνει ανά την Ελλάδα έχουν αρχίσει να σφάζονται άγρια μεταξύ τους για τα πρόσωπα που θα προωθήσουν. Όσο μικραίνει, βλέπετε, η εκλογική πίτα τόσο οι καβγάδες και τα μαχαιρώματα θα μεγαλώνουν…
Η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ -και ως Κίνημα Αλλαγής- να «περπατήσει» δρομολογεί ήδη ακόμη μεγαλύτερες φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Κι αυτό προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί κατά βάση ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λογική του «μάζευε κι ας είναι ρώγες». Θέλει να προσεταιριστεί δηλαδή ένα ποσοστό του στο πλαίσιο της «αντιδεξιάς» πόλωσης που μεθοδεύεται, ώστε να είναι ακόμη μικρότερη η ψαλίδα στις εκλογές και ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει το «μονοπώλιο» της κεντροαριστεράς απορροφώντας δυνάμεις από το «Κίνημα Αλλαγής». Το αμέσως επόμενο διάστημα μάλιστα θα ενταθεί όπως μαθαίνω και το φλερτ σε επίπεδο στελεχών τόσο της κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και από το χώρο της αυτοδιοίκησης…
M. Γιαλούρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.