Ο τραπεζιτης δινει αερα και παιρνει πραγματικο πλουτο

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα κλειστό σύστημα όπου υπάρχει ένας τραπεζίτης και δέκα δανειολήπτες.
Ο τραπεζίτης δανείζει σε όλους από 100 μονάδες αεριτζίδικου χρήματος και στο τέλος
του έτους θέλει πίσω 105 από τον καθένα (100 το κεφάλαιο και 5 οι τόκοι).
Η επιστροφή των 100 μονάδων θα σβήσει την λογιστική εγγραφή με την οποία παρήγαγε το αεριτζίδικο χρήμα και οι 5 μονάδες είναι πραγματικός πλούτος του (κέρδος).
Δηλαδή έδωσε αέρα 1000 μονάδων (100Χ10) και θέλει πίσω 1050 (1000 μονάδες ο αέρας και 50 μονάδες πραγματικός πλούτος 10Χ5).
ΕΡΩΤΗΜΑ:
Που θα βρουν άραγε οι 10 δανειολήπτες τις 5 επιπλέον μονάδες ο καθένας τους για να τις επιστρέψουν; Αυτό το που το λέμε ανάπτυξη και ανταγωνισμό. Θα πρέπει δηλαδή οι δανειολήπτες να τρέξουν να στύψουν την πέτρα, να φαγωθούν μεταξύ τους, να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι, να μηδενίσουν κάθε έξοδο για να βρουν το πλούτο του τραπεζίτη.

ΥΓ. Το παράδειγμα αυτό προεκτεινόμενο στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης (προσθέτοντας και τα διάφορα χρηματοπιστωτικά προϊόντα), αποδεικνύει αμέσως γιατί δημιουργήθηκε η τεράστια παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα, η οποία είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ.
Αυτή τη φούσκα προσπαθεί η διεθνής ολιγαρχία να τη σκάσει στα κεφάλια των απλών ανθρώπων αρπάζοντας τις περιουσίες τους, σε απόλυτη συνεργασία με τα ελεγχόμενα από την ίδια εθνικά αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα. Σ’ αυτά θα τελευταία θα πρέπει τα έθνη να κάνουν παρεμβάσεις, ώστε να αμυνθούν αποτελεσματικά από τη διεθνή ολιγαρχία του χρήματος.