ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ . Η ΛΑΡΚΟ να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία

Αποσπάσματα από την παρέμβαση στη χτεσινή ημερίδα του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος

Στη χτεσινή ημερίδα, που διοργάνωσαν τα Σωματεία Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στην εταιρεία και την πορεία ιδιωτικοποίησής της, εκ μέρους του ΚΚΕ μίλησε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και βουλευτής.
Ανάμεσα στα άλλα σημείωσε:
«Φαντάζομαι ότι ακόμα και οι νεότεροι γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ ήταν στην πρώτη γραμμή όλα αυτά τα χρόνια, στο πλάι των εργαζομένων και ότι έχει δώσει πάρα πολύ σκληρές μάχες.
Φέτος, συμπληρώνονται 35 χρόνια από τη μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ του 1977. Μιας απεργίας που κυριολεκτικά σημάδεψε το εργατικό κίνημα της χώρας μας και έγινε η αρχή μιας εργατικής αντεπίθεσης, σε εκείνες τις συνθήκες, η οποία βοήθησε συνολικά το εργατικό κίνημα να αποσπάσει κατακτήσεις.

Να αξιοποιήσετε την εμπειρία σας

Θα ήθελα να σας
καλέσω να αξιοποιήσετε την εμπειρία σας. Ειλικρινά, χωρίς παρωπίδες, να σκεφτείτε ποια ήταν η πορεία της ΛΑΡΚΟ όλα αυτά τα χρόνια και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Αυτό έχει σημασία και για το μέλλον. Τη ΛΑΡΚΟ την είχε ο Μποδοσάκης σε ποσοστό 12%. Του έδωσαν τα βουνά της Ελλάδας, του έδωσαν τα λεφτά των εργαζομένων από την ΕΤΒΑ, που τα "φάγανε" απ' το ΙΚΑ - λεφτά των πατεράδων και των παππούδων σας δηλαδή. Την εκμεταλλεύτηκε, την καταλήστευσε και όταν έφτασε σε ένα σημείο που δεν τον συνέφερε την παράτησε. Είναι αλήθεια αυτό ή όχι; Ιδιώτης δεν ήταν;
Μετά, ήρθε το ΠΑΣΟΚ με τα σχέδια της κοινωνικοποίησης. Απάλλαξε τον Μποδοσάκη απ' όλα τα χρέη και δεν προχώρησε ούτε σε μια τομή που ήταν αναγκαία για την εταιρεία - στη δημιουργία, δηλαδή, μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα. Κι αυτό παρότι στην πρώτη πρόσκληση ενδιαφέροντος που είχε γίνει είχαν ενδιαφερθεί πέντε χώρες. Γιατί δεν έγιναν αυτές οι αναγκαίες τομές; Γιατί αυτό δε συνέφερε και δε συμφέρει πολυεθνικές εταιρείες του κλάδου, όπως, για παράδειγμα, την "Thyssen Krupp".
Ας σκεφτούμε ότι όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι κυβερνούσαν την Ελλάδα. Να σκεφτούμε, επίσης, ότι ο δρόμος ανάπτυξης που ακολουθήθηκε ήταν ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Αυτόν που σήμερα τον επαναφέρουν ως λύση για το μέλλον. Επομένως, για να είμαστε ειλικρινείς, αν δε δούμε τη βάση του προβλήματος θα είμαστε σε αδιέξοδο. Λύσεις σε όφελος των εργαζομένων και της χώρας δεν μπορεί να αναζητήσουμε στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Αυτό το σύστημα λειτουργεί για να δίνει το αίμα το δικό σας σε αυτούς που ζουν στη χλιδή και στον αμύθητο πλούτο.
Για ποιον λειτούργησε η ΛΑΡΚΟ όλα αυτά τα χρόνια; Ποιος κέρδιζε τελικά - είτε με τον Μποδοσάκη είτε με αυτό το κράτος; Σε ποιον έφερνε κέρδη; Στα μεγάλα μονοπώλια, στην πλουτοκρατία.
Εμείς δεν παραγνωρίζουμε ότι πρέπει να παλέψουμε για άμεσα ζητήματα. Ομως, λύση θα υπάρξει; Εστω ότι παραμένει η ΛΑΡΚΟ όπως είναι. Με τι μεροκάματο θα δουλέψει ο κόσμος; Επιδόματα, τριετίες, τέλος. Κόβουν το ανθυγιεινό. Θα σας κόψουν το ανθυγιεινό και θα κάθεστε να τους ακούτε να σας λένε ότι θα έρθει ο ιδιώτης; Και αν έρθει ο ιδιώτης με τι μισθό θα δουλεύετε; Με τα 500 ευρώ. Θα μπείτε, δηλαδή, στη διαδικασία να παζαρεύετε μήπως και γλιτώσει η ΛΑΡΚΟ.
Η πρότασή μας για τη ΛΑΡΚΟ δεν είναι τωρινή: Να είναι κοινωνική ιδιοκτησία και, όπως όλος ο ορυκτός πλούτος, να ανήκει στο λαό. Να απαλλοτριωθεί από τους πλουτοκράτες χωρίς καμιά αποζημίωση - χρωστάνε κιόλας. Να γίνει εργοστάσιο ανοξείδωτου χάλυβα γιατί εκεί είναι η υπεραξία και μπορεί να αποτελέσει μεγάλη στήριξη για την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Ελλάδα που έχει τεράστιες δυνατότητες.

Τον πλούτο τον παράγουν οι εργάτες

Αυτό, όμως, μπορεί να γίνει μέσα σε αυτό το σύστημα; Εμείς δε λέμε να συμφωνήσετε με το ΚΚΕ, αλλά δε βλέπετε ότι είναι αδιέξοδο; Οτι μας οδηγεί στη βαρβαρότητα; Για να προγραμματιστεί η οικονομία σε όφελος του λαού και της χώρας, πρέπει να αλλάξει η ιδιοκτησία, πρέπει να φύγουν οι καπιταλιστές απ' τη μέση. Γιατί οι καπιταλιστές δουλεύουν για το κέρδος. Δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Το έχει δείξει όλη η ιστορία, και γενικότερα, αλλά και της ΛΑΡΚΟ. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν.
Μπορούν αυτά να γίνουν μέσα στην ΕΕ; Μπορείς να έχεις κρατική ενέργεια μέσα στην ΕΕ; Οχι. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι υπέρ του ελεύθερου ανταγωνισμού. Οσοι λοιπόν λένε, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μέσα στην ΕΕ μπορούν να εθνικοποιήσουν και να έχουν την ενέργεια κοινωνικό αγαθό δε λένε την αλήθεια, κρύβουν την πραγματικότητα. Μπορείς μέσα στην ΕΕ, με τις "τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ", να οργανώσεις την οικονομία σου όπως θέλεις; Οχι. Αρα, ο εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί από την ίδια του την πείρα ποιον βοηθάει η ΕΕ.
Χρειάζεται, συνεπώς, να παλέψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Να καταλάβουν ότι μπορούν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Να πάρουν τον πλούτο που παράγουν στα χέρια τους και να τον διαχειριστούν. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παλέψουμε. Σε διαφορετική περίπτωση θα μπούμε στη μέγκενη. Διότι δεν είναι το μνημόνιο που ήρθε, αλλά ο καπιταλισμός ο ίδιος που είναι σε αδιέξοδα και έπεσε σε κρίση. Τώρα, καταστρέφει τους εργάτες πρώτα απ' όλα. Τους στέλνει στην πείνα και στη δυστυχία κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Σκεφτείτε με βάση την εμπειρία τη δική σας και αποφασίστε να πάρετε την εξουσία. Την πραγματική εξουσία, που είναι η οικονομία και όχι κυβερνήσεις που δήθεν θα φέρουν λύσεις. "Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" λέει το σύνθημα. Σκεφτείτε το».