Προς τους 300 Της Βουλής

Του Πασχάλη Τσολάκη

Σε λίγες ημέρες όλοι εσείς οι εκπρόσωποι του λαού θα αποφασίσετε με την ψήφο σας για το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων.  Μιας χώρας κι ενός λαού που πάνω από όλα και όλους είχε την ελευθερία, την αντρειοσύνη και τις ανθρώπινες αξίες.

Ενός έθνους που πόρεψε στους αιώνες  χωρίς υπολογισμούς, χωρίς προσθαφαιρέσεις και χωρίς να σκύψει ποτέ με τη θέλησή του στη βία.

Δικαίωμα του καθενός σας να πράξει ότι θέλει.  Ή θα ακολουθήσετε τον εύκολο δρόμο της κομματικής πειθαρχίας ή θα ακολουθήσετε τον δρόμο που σας φωνάζει ησυντριπτική, σήμερα, πλειοψηφία του λαού.

Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν σώθηκε  χώρα με την τακτική του συρματοπλέγματος και των όρων  υποτέλειας.

Αυτήν την ώρα ας σκεφτεί ο καθένας την ιστορία της φυλής του, τους αγώνες και τις θυσίες της. Ας σκεφτεί ποιοί και γιατί γράφτηκαν στην ιστορία με χρυσά γράμματα  και ποιοί με μελανά. Ποιοί έγιναν θρύλοι του λαού και ποιοί έγιναν παράδειγμα αποφυγής.

Η λαϊκή μούσα και οι ποιητές είναι πάντα οι μάρτυρες συμπεριφορών και πράξεων.

Οι στίχοι που ακολουθούν είναι για έναν άνθρωπο που δεν θυσιάστηκε για δόξα, για χρήμα, για καλή ζωή, αλλά θυσιάστηκε για αυτό που πίστευε. Για την ιστορία και τις αξίες της γενιάς και της φυλής του.

Εσύ κρεμόσουν στο ιστό – για αυτού του κόσμου το σωστό- κι ενώ εγώ είχα παγώσει.

Αυτό το κόκκινο πανί – που σου είχε γίνει εμμονή – ήταν γραφτό να σε σκοτώσει.

Μέσα στου κόσμου την οργή – μια απέλπιδα κραυγή – θα σε σκοτώσουν είπε – γύρνα πίσω ρε μαλάκα. Μα εσύ είχες ήδη αφορμή – να παραδώσεις μια ψυχή – που με το χάροντα γουστάριζε την πλάκα!

Έλληνα μάγκα σερνικέ… μόνο μια σφαίρα θα σε κάνει να λυγίσεις

Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες και δε τιμούμε όσους έχουνε φωνή.

Τρελό αδέρφι μου – έγινες ντέρτι μου – Σε ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω.

Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου – αυτούς στο σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω!

Τι μπορεί άραγε να κάνει έναν έλληνα βουλευτή  να λυγίσει και να ψηφίσει αυτά  τα μέτρα;

Η σωτηρία της πατρίδας που ισχυρίζεται η δεσμευμένη με υπογραφές εξουσία (για την εξουσία)  και οι διεθνείς δανειστές τοκογλύφοι;

Ακούστε όμως και την αγνή, ολοκάθαρη κραυγή της ματωμένης κοινωνίας που βγαίνει από το μακρινό παρελθόν, από το χθες και από το σήμερα και  κραυγάζει σε όλους σας:

Γίνε σημαία μου – κι έλα παρέα μου- αυτούς στο σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω!

Δική σας η απόφαση – δική σας κι ευθύνη

Ο καθένας σας, όπως όλοι μας, γράφουμε την προσωπική μας ιστορία που ακολουθεί και συντροφεύει, θετικά ή αρνητικά, τις επόμενες γενιές που ακολουθούν.

Έλληνα μάγκα σερνικέ….. μόνο μια σφαίρα θα σε κάνει να λυγίσεις…..

Ετούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα στους νεκρούς του! γράφει ο Ρίτσος.

Χριστοφοράκος ή Διάκος! Θα γράψει η λαϊκή μούσα…

Ήδη από το 1912 ο πρώτος λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου Ουίστον Τσώρτσιλ ανάγγειλε ότι όλα τα βρετανικά πολεμικά σκάφη στο μέλλον θα κινούνται με πετρέλαιο. Ο δε τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζορζ Κλεμανσό δήλωνε: Εκείνος που θα έχει στην κατοχή του τα πετρέλαια θα κυριαρχήσει στον κόσμο. Άλλωστε ο ορυκτός πλούτος, από αρχαιοτάτων χρόνων πάντα ήταν και  είναι άμεσα συνδεδεμένος με την πολύμορφη ισχύ μια χώρας.

Δεν έγινε λοιπόν τυχαία ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, δεν έχει τυχαία η μικρασιατική καταστροφή, δεν έγινε τυχαία ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος,  δεν έγινε τυχαία η διχοτόμηση της Κύπρου, δεν έγινε τυχαία ο πόλεμος στον κόλπο, δεν έγινε τυχαία ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, δεν έγινε τυχαία ο πόλεμος στο Ιράκ, δεν προετοιμάζεται τυχαία ο πόλεμος στη Συρία. Ήταν πάντα η οσμή του πετρελαίου.

Οι κοινωνίες όμως δεν οσμίζονται την ιστορία. Δυστυχώς οσμίζονται μόνο το αίμα όταν αρχίζει και ρέει.

Δεν έγινε τυχαία, εσείς το γνωρίζεται καλύτερα, η  οικονομική κρίση και δεν μπήκε τυχαία η Ελλάδα στα δεσμά των μνημονίων και των δανειστών.

Όσοι το ΝΑΙ θα ψηφίσουν, ως σωστό και δίκαιο, ας γνωρίζουν πως η θλίψη και η τραυματισμένη αξιοπρέπεια τίποτε δεν λογαριάζει.

Την ιστορία των λαών, γράφει ο ακαδημαϊκός Παναγιωτόπουλος, την πλάθουν πολλές δυνάμεις. Η ματαιοδοξία, η φτώχεια, η απληστία, η δίψα του φόνου, η τραυματισμένη αξιοπρέπεια. Η τραυματισμένη αξιοπρέπεια είναι η πιο ανίκητη δύναμη.

Είναι η δύναμη που έχει πάντα δίκιο. Μην την πυροβολήσετε!

Αν η κομματική απειθαρχία κοστίζει έναν τίτλο και κάποιες υλικές αμοιβές η τιμωρία της συνείδησης και της ιστορίας θα είναι αμείλικτη.