Στις συνθήκες της κρίσης, έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα, το ΚΚΕ βάζει στον λαό το εξής ζήτημα: Δυστυχώς δεν ζούμε όπως ζούσαμε πριν είκοσι και τριάντα χρόνια, όπου συγκεντρώναμε την προσοχή μας χωρίς να....
...παραιτούμαστε απ’ τον σοσιαλισμό, σε ένα πακέτο διεκδικήσεων που έλεγαν: 1.100, 1.400 ευρώ μισθό, ανεβάζαμε τη συλλογική σύμβαση γιατί ανέβηκαν οι ανθρώπινες ανάγκες, δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόγραμμα εργατικής κατοικίας, οι παιδικοί σταθμοί να είναι δωρεάν, το επίδομα ανεργίας να είναι στο 80% του βασικού μισθού και κατευθύναμε τη δράση μας σε ένα μεγάλο πακέτο αιτημάτων προς τα εμπρός με ένα διαφορετικό συσχετισμό δύναμης.
Ο καπιταλισμός με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ανάλογα, έκανε χωρίς να είναι ευχαριστημένος, ορισμένες παραχωρήσεις. Αυτή η περίοδος τελείωσε. Και το ζείτε γιατί τα παίρνει όλα πίσω. Μάλιστα τα παίρνει όχι για ένα δύο χρόνια, μέχρι να κλείσει το PSI, επισήμως λένε για 30 χρόνια έχουμε υποθηκευτεί, επισήμως. Αρα, απ’ τα ίδια τα πράγματα και αντικειμενικά, κι απ’ τη στιγμή που η επίθεση είναι ενιαία, δεν είναι σε ένα κλάδο, δεν είναι σε έναν τομέα, αυτή τη στιγμή στην ημερήσια διάταξη ως πολιτική επιλογή είναι η πάλη για ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος, η πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, η πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία.
Ναι, δεν είναι στην ημερήσια διάταξη η δυνατότητα πραγματοποίησής της σήμερα με την έννοια την εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ακόμα δεν το υιοθετεί. Λέμε όμως στον λαό: Κοίταξε να δεις, εκεί πρέπει να πας. Ταυτόχρονα δεν παραιτούμαστε από διεκδικήσεις. Π.χ. καταθέσαμε στη Βουλή για την προστασία των ανέργων, καταψηφίστηκε. Καταθέτουμε για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, καταψηφίζονται. Προβάλλουμε συνθήματα τα οποία με όρους απειθαρχίας και ανυπακοής έχουμε κάποια ελπίδα να μετριάσουνε την κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.