Τιμη Νι

Παρέχεται από το Investing.com

ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ Το ευρωνόμισμα... ξανάρχεται






Η πολιτική σκηνή μπορεί να άλλαξε και τα δύο κόμματα εξουσίας να ανανεώθηκαν τη χρονιά που φεύγει, αλλά το άρωμα της αλλαγής δεν έφθασε στην οικονομία.

Αντιθέτως, η οικονομική ζωή, η οποία είχε μπει σε μια περιπέτεια διαρκείας αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που ήταν η τελευταία πνοή αισιοδοξίας για τους Ελληνες, παρασύρθηκε στη διεθνή οικονομική κρίση και το ελληνικό «μοντέλο» το οποίο έχτιζαν οι πολιτικοί αποκαλύφθηκε... γυμνό μέσα στη θύελλα.

Την πραγματική διάσταση του προβλήματος έδωσε με λίγες λέξεις ο πρωθυπουργός κ. Γ. Α. Παπανδρέου παρουσιάζοντας τον χάρτη των οικονομικών μέτρων που πρέπει να θεσμοθετηθούν το 2010: «Σε τρεις μήνες πρέπει να γίνουν όσα δεν έγιναν τα τελευταίαδέκα χρόνια».

Με άλλα λόγια, τα ψέματα τελείωσαν...


Ο Πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε μόνο στη μείωση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, αλλά κατά βάση στις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν το 2010 στην πραγματική οικονομία, τις αλλαγές που θα καθορίσουν το περιβάλλον της εργασίας, το τοπίο του σύγχρονου επιχειρείν αλλά και της καθημερινής ζωής.

Ολοι καλούμαστε να ανατρέψουμε την κατάσταση που διαμορφώθηκε όχι από αυτά που συνέβησαν, αλλά από αυτά που δεν έγιναν, τα τελευταία δέκα χρόνια, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση.

Το ευρώ ήρθε στις συναλλαγές, τα επιτόκια έπεσαν, τα κοινοτικά πακέτα εξαντλήθηκαν. Σε δέκα χρόνια αυξήθηκε ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων κατά 100.000, διπλασιάστηκε το δημόσιο χρέος στα 300 δισ. ευρώ και μόλις οι κάνουλες της τραπεζικής χρηματοδότησης έκλεισαν, λόγω της κρίσης και της ύφεσης που μας ακολουθεί, η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 12%. Εξακόσιες χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν να ζήσουν από το επίδομα του ΟΑΕΔ.

Ηρθε λοιπόν η ώρα των διαρθρωτικών αλλαγών. Η πολιτική που θυμίζει τον στίχο «λίγο αριστερά,λίγο δεξιά,θα τη βρω την ευθεία τελικά» έκλεισε τον κύκλο της και η Ελλάδα καλείται το 2010 να επιστρέψει στη ζώνη του ευρώ.

Και σ΄ αυτή την προσπάθεια ο δρόμος είναι ένας: οι διαρθρωτικές αλλαγές, όσο κι αν κοστίζουν. Οπως επανειλημμένως έχουν υποδείξει οι ευρωπαίοι εταίροι και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, η οικονομία μας χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο πολυετές δημοσιονομικόσχέδιο προκειμένου να θέσει το χρέος σε καθοδική πορεία. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε έναν χρόνο, ούτε και θα ήταν σκόπιμο, καθώς θα οδηγούσε σε βαθύτερη ύφεση.

Και τα εργαλεία σ΄ αυτή την κατεύθυνση είναι δύο:

1. Η φορολογική πολιτική , που πρέπει να αποκαταστήσει τις αδικίες και να οδηγήσει στη δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους με μέτρα όπως η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, με τη μείωση των εξαιρέσεων και των απαλλαγών, και η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών και της παραοικονομίας.

2. Η εισοδηματική πολιτική , η οποία στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ στηρίζεται ουσιαστικά μόνο στα επιδόματα καθώς οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί.

Η μεγάλη πρόκληση είναι η μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης ,το οποίο ίσως είναι το πλέον άδικο σύστημα στην Ευρώπη καθώς χωρίζει ακόμη και σήμερα τους ασφαλισμένους σε πατρικίους (τους δημοσίους υπαλλήλους και τους στρατιωτικούς) και πληβείους (τους μισθωτούς και τους ελεύθερους επαγγελματίες).

Ολα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον όπου δεσπόζει η γραφειοκρατία, σε μια οικονομία όπου διατηρούνται τα στεγανά και οι απαγορεύσεις- από τις ώρες που θα λειτουργούν τα καταστήματα ως την άσκηση του επαγγέλματος του οδηγού, του πωλητή στη λαϊκή αγορά, του κομμωτή, ή ακόμη και του εκφορτωτή στην κεντρική λαχαναγορά.

Ολα αυτά απαιτούν συναίνεση, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ εργοδοτών, συνδικαλιστικών οργανώσεων και κράτους, που θα δώσει απόλυτη προτεραιότητα σε μέτρα και αποφάσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας, την αντιμετώπιση της ανεργίας, τη συμμετοχή των νέων και των γυναικών στην αγορά εργασίας, παρά στην αύξηση των αποδοχών και στη διατήρηση «κεκτημένων».

Το μεγάλο ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας και το μοντέλο στο οποίο μπορεί να στηριχθεί. Οπως σοφά λέει νέος, κορυφαίος, υπουργός της σημερινής κυβέρνησης:

«Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε να γίνουμε:

- Αν είναι να γίνουμε οι μανάβηδες της Ευρώπης,ας είμαστε οι καλύτεροι.

- Αν θέλουμε να είμαστε οι ξενοδόχοι της Ευρώπης, ας είμαστε οι καλύτεροι.

- Αν θέλουμε να γίνουμε Δανία του Νότου, ας γίνουμε καλύτεροι από τους Δανούς»...

Και αυτά απαιτούν θυσίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.